οι σκοπιμότητες

Δεν είναι η μοναξιά

που με τρομάζει...

Δεν είναι ο χρόνος

που περιπαιχτικά

μ΄αναίδεια κοιτάζει ,

δεν είναι η αδιαφορία

κι η απάθεια των γύρω μου...

είναι που όλα , μα όλα

συνηγορούν σε κρύες λέξεις

για κενές κι ανύπαρκτες

έννοιες....

Είναι που πια , δεν προλαβαίνω

να ζυγίσω τις σκοπιμότητες ……

Τόσες πολλές ….. τόσο φθηνές ….

τόσων μικρών κι ασήμαντων

Ανθρώπων ……

Γιούλη