Σε κάτι ορίζοντες μαβιούς και χρυσαφένιους , εκεί που η μέρα γυρεύει να ξαποστάσει στην αγκαλιά της θάλασσας , γεννιούνται τα καράβια .....Και μην ακούς αυτούς που λένε πως είναι τάχατες φτιαγμένα από χέρι ανθρώπινο .Ψέματα λένε .
Γιατί τα καράβια είναι φτιαγμένα από όνειρα όνειρα κι αρμύρα .......
Γιατί τα καράβια ταξιδεύουνε τα όνειρα ......Κι αν κάποια είναι φτιαγμένα από λαμαρίνα , τι μ΄αυτό ;
Σάμπως δεν έχουνε καρδιά που ανταριάζεται στο <βίρα>και στο <αγάντα> της κόντρα γέφυρας ;
Δεν αποζητάνε Ιθάκες ; μέσα από τις νυχτερινές βόλτες τους ολοφώτιστα σαν επιτάφιοι ;
Κι άλλοτε χαμένα σε παράλληλους του Νότου , δεν ενώνουνε τα μεράκια τους μ΄εκείνα του λωστρόμου και του βατσιμάνη , για μια Πηνελόπη του νόστου ;
Κι η Κίρκη ; Ax η Κίρκη .....Φρεσκολουσμένη παστρικιά , του έρωτα αγκαλιά πλανεύτρα , ανεμισμένο φουστάνι , να κερνάει λησμονιά στα μπαρ των λιμανιών .....
Εκεί που η πλήξη ξοδεύει το οινόπνευμα , κι η παλικαριά χαράζει το μπράτσο .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου